ماسک فلزی که از غار کلماکره به دست آمده، متعلق به یکی از مرموزترین و پراهمیتترین گنجینههای تاریخی ایران است که قدمت آن به هزارهی اول پیش از میلاد، یعنی حدود قرن هفتم تا پنجم پیش از میلاد بازمیگردد. این بازهی زمانی مقارن با دورهی پایانی عیلامیها، آغاز شکلگیری دولت ماد و اوایل حکومت هخامنشیان است. ماسکهایی از این نوع معمولاً در آیینهای تدفینی، مذهبی یا سلطنتی استفاده میشدند و اغلب به اشراف و فرمانروایان تعلق داشتند، زیرا ساخت آنها نیازمند مهارت بالا و دسترسی به فلزات گرانبها بود.
غار کلماکره در دههی ۱۳۶۰ هجری شمسی (دههی ۱۹۸۰ میلادی) بهصورت تصادفی در کوههای لرستان کشف شد و بهسرعت تبدیل به یکی از مهمترین گنجینههای تاریخی ایران گشت؛ هرچند بهدلیل نبود حفاظت رسمی، بخش عمدهای از این آثار توسط قاچاقچیان غارت و به بازارهای جهانی منتقل شد. ماسکهای مشابه با این اثر، در تمدنهای همدوره مانند آشوری، اورارتویی و حتی مصر باستان نیز یافت شدهاند، که بیانگر وجود پیوندها و تأثیرات فرهنگی میان تمدنهای غرب آسیا در آن دوران است.
بررسی سبک هنری این ماسک، با طراحی برجسته و بزرگنمایی عناصر صورت مانند بینی و ابرو، ما را به سنتهای هنری و نمادپردازی مذهبی آن دوران رهنمون میسازد. احتمال دارد این نوع ماسکها در آیینهایی برای ارتباط با ارواح یا خدایان استفاده میشدند، یا حتی چهرهای اسطورهای یا پادشاهی را بازنمایی میکردهاند. به این ترتیب، این ماسک نهتنها یک اثر هنری، بلکه سندی زنده از باورها، مناسک و ساختار اجتماعی جوامع ایران باستان در آستانهی ورود به دوران امپراتوریهای بزرگ است.